Zoek in Google Trends op Climate Change en je krijgt een grafiek die griezelige overeenkomsten vertoont met de hockeystick waarmee Al Gore diezelfde klimaatverandering in 2006 op de kaart zette. Nooit eerder – zelfs niet rond de première van An Inconvenient Truth – werd er op het web zo massaal gezocht naar informatie over de klimaatsverandering als de afgelopen weken. Voor de journalistiek betekent deze wereldwijde honger maar een ding: werk aan de winkel! Continue reading Nieuwe dijken
Tag: verdienmodellen
De nerd als redder van de journalistiek
De waarde van journalistieke arbeid wordt schromelijk overschat. Je zou het niet zeggen als je de freelance-tarieven, ziet die de vaderlandse pers hanteert, maar journalisten krijgen veel te veel betaald voor wat ze doen. Dat schrijft althans Robert G. Picard in de Christian Science Monitor, de krant die in maart afscheid nam van z’n dagelijkse papieren editie maar voortleeft op een goed gevulde website. En Picard kan het weten, want hij is als hoogleraar in de economie van de media verbonden aan meerdere universiteiten.
Continue reading De nerd als redder van de journalistiek
De journalist als entrepreneur
Leer journalisten ondernemen schreef ik eind vorig jaar op De Nieuwe Reporter. Naar aanleiding van dat stuk sprak ik vanavond bij het programma Mediazaken van BNR met John Driedonks (School voor Journalistiek Utrecht) en Ton Lankreijer (freelance programmamaker) over nut en noodzaak van de journalist als entrepreneur.
NU.nl en het recht op nieuws
Vraag studenten naar de toekomst van het nieuws en je krijgt soms verrassende antwoorden. Gevleugeld zijn de woorden van een anonieme Amerikaanse, vorig jaar in de The New York Times: “If the news is that important, it will find me.” De Nederlandse variant is al twee jaar ouder: “Als er echt iets belangrijks gebeurt… dan hoor je het vanzelf.” Afgelopen week discussieerden studenten Journalistiek en Nieuwe Media uit Leiden over de vraag: wie betaalt straks voor het nieuws? Vooral één opmerking is blijven plakken.
Continue reading NU.nl en het recht op nieuws
div. media van de derde orde
Dit weblog heet BB|MM, net als mijn freelance praktijk. Waar BB voor staat, moge duidelijk zijn. MM staat voor Miscellaneous Media, zo op het oog een totaal nietszeggend begrip: diverse media. Om die nietszeggendheid te vermommen, gebruik ik dus die afkorting. Dat heeft ook zo z’n nadelen: een vriend vroeg ik of ik misschien was overgestapt naar de reclamewereld, waar bureaus bij voorkeur luisteren naar namen als TBWA en FHV BBDO.
Leer journalisten ondernemen
Het was al een poosje zwaar weer in krantenland maar door de kredietcrisis kun je nu met recht spreken van een orkaan. De vraag is allang niet meer of Nederlandse dagbladen de storm ongeschonden zullen doorstaan. De tijd is aangebroken om zoveel mogelijk ballast overboord te zetten om zinken te voorkomen. En op steun van de overheid hoeven ze daarbij niet te rekenen. Enige troost: het is overal elders net zo erg, of zelfs nog erger.
Land van luie journalisten
Nederlandse journalisten zijn lui. Ze laten zich zand in de ogen strooien door steeds gewiekstere voorlichters, zien daardoor het werkelijke verhaal over het hoofd en verloochenen hun taak als waakhond van de democratie. Het was geen vrolijke boodschap die Roger Vleugels vorige week kwam brengen tijdens een gastcollege aan de Universiteit Leiden. Desondanks hing een zaal vol kersverse studenten Journalistiek en Nieuwe Media aan zijn lippen terwijl hij het ene na het andere voorbeeld gaf van journalistiek broddelwerk en geblunder.
Andrew Keen als de ware nieuwe reporter
Hoofdredacteuren die blijven geloven in sprookjes en uitgevers die thuishoren in het persmuseum: voor wie zijn salaris ontvangt van precies die twee opperhoofden van de Firma Dode Boom is een beetje rondbladeren op De Nieuwe Reporter al net zo deprimerend als een bezoek aan GeenStijl. Je pionierde je weg door de bétafase van de webjournalistiek, zag vol trots hoe diezelfde hoofdredacteuren en uitgevers eindelijk web een-punt-nul omarmden en nu moet je keer op keer lezen hoe de twee-punt-nul adepten de betaalde krant alsnog doodverklaren. En het ergste is: je weet dat ze gelijk hebben, kijk maar naar de cijfers.