Fictie en non-fictie
Wel politieke steun, geen militaire. Het halfslachtige beleid van de Nederlandse regering heeft zijn eerste slachtoffers geeist. In Los Angeles. Daar ging Rene Mioch even een chocolade Oscar halen voor Paula van der Oest, toen beiden plotseling door vijf Amerikaanse undercover-agenten werden gearresteerd. Pas nadat ze de agenten ervan had overtuigt dat Nederland niet neutraal staat in de oorlog, maar Amerika steunt, mochten de journalist en de regisseuse weer vertrekken.
Van der Oest had toch al niet haar dag. Haar film Zus & Zo viel buiten de prijzen. De Oskar voor beste niet-Engelstalige film ging naar Nirgendwo in Afrika. Uit Duitsland, een land dat nu juist wel uitgeproken tegen de oorlog in Irak is.
Ook fel tegen: Michael Moore, die een beeldje kreeg voor zijn documentaire Bowling For Columbine. Tijdens zijn dankwoord fulmineerde Moore fel tegen Bush. Hij nodigde de andere documentairemakers uit het podium op te komen om gezamenlijk een statement te maken tegen ‘de fictie oorlog’: ‘Wij houden van nonfiction, maar we leven in tijden waarin fictie domineert. We leven in een tijd waarin we fictieve verkiezingsuitslagen een fictieve president opleveren. We leven in een tijd waarin een man ons op oorlogspad stuurt met fictieve argumenten.’