500 tekens
‘Schrijven is stratenmaken: op je knieën liggen en achteruit kruipen’, schreef Harry Mulisch. En of het nog niet moeilijk genoeg is, zijn er schrijvers die zichzelf beperkingen opleggen. Voor de lol. Zij dwingen zichzelf bijvoorbeeld tot het schrijven van een lipogram, een tekst waarin een of meerdere letters zijn verboden. Zo zijn er hele boeken geschreven zonder gebruik te maken van de letter e.
Ook Dimitri Antonissen maakt het zichzelf moeilijk. Onder het pseudoniem hijx500 schrijft deze Vlaming honderd verhalen over vrouwen. Elk van die verhalen is exact vijfhonderd leestekens lang. En die beperking doet niets af aan de leesbaarheid. Integendeel, het zijn juweeljes.
Dergelijke romans in een notendop, ook wel vignetten genoemd, zijn bij uitstek geschikt voor publicatie op het web. Dat Antonissen een weblog is begonnen, wekt dan ook geen verbazing. Wel verassend – om niet te zeggen: hoogst origineel – is de inhoud van Boekblog. Niet de verhalen zelf zijn er te vinden, maar verwijzingen naar tientallen andere weblogs, die allemaal plaats inruimden voor een werkje van vijfhonderd tekens.
Deze ‘literaire gastoptredens’ zijn ‘een opgestoken vinger naar de literaire tijdschriften’ legt Antonissen uit in een interview in weblogmagazine about:blank. ‘Ik profiteer van de bezoekers die de weblogs sowieso al hebben. En dat zijn vaak meer lezers dan een literair tijdschrift bereikt… Als ik met Boekblog ook maar een beetje kan aantonen dat je ook schrijver kan zijn zonder de bestaande structuren te gebruiken, ben ik een ongelooflijk tevreden mens.’ Hierboven een van de opgestoken vingers.